شهرستان سمیرم با 3425 کیلومتر مربع مساحت از شمال به شهرستان شهرضا، از جنوب و جنوب غربی به استان کهگیلویه و بویراحمد، از شرق به استان فارس و از غرب به استان چهارمحال و بختیاری محدود می گردد.
مرکز این شهرستان در 51 درجه و 34 دقیقه طول جغرافیایی و 31 درجه و 25 دقیقه عرض جغرافیایی و در فاصله 160 کیلومتری جنوب مرکز اصفهان قرار گرفته است. سمیرم دارای دو بخش به نام مرکزی و بخش پادنا و سه نقطه شهری سمیرم، حنا و ونک و پنج دهستان به نام وردشت، حنا، پادنا علیا و پادنا سفلی است. شهرستان سمیرم در منطقه زاگرس قرار گرفته؛ از همین رو بخش زیادی از این شهرستان کوهستانی بوده و بخش زیادی از آن را دشتها و دره های آبرفتی و کوههای صخره ای تشکیل می دهند. مهمترین ارتفاعات این شهرستان عبارتند از ارتفاعات دینار (که قله دنا را با ارتفاع4435 متر در خود جای داده)، رشته کوههای سیاه، مروارید آیینه قبری، گرم آباد، علی جوق و کوه سورمند.
ارتفاع این شهرستان از سطح دریا 2500 متر است و به علت موقعیت کوهستانی دارای آب و هوای کوهستانی با زمستانهای سرد توام با بارندگی فراوان است. میزان بارندگی سالانه در نقاط شمال شهرستان 330 میلیمتر و در جنوب آن 380 میلیمتر است. این شهرستان دارای تابستانهای خشک و معتدل است. پوشش گیاهی سمیرم بسیار متنوع و بیشتر شامل استپ های کوهی و چمنزار و درختان جنگلی است.
در این شهرستان به خاطر بارندگی زیاد، چشمه ها و رودخانه های زیادی از زمین جوشیده است. رودخانه های این منطقه عبارتند از: سولکان، ونک، حنا، سمیرم، ماربر، خرسان که دو رودخانه خرسان و ونک جزء حوزه آبریز رودخانه کارون بوده و آب آنها بدین رودخانه می پیوندد.
شهرستان سمیرم دارای پیشینه‌ای دیرسال است. در مناطق مختلف این شهرستان نشانه‌هایی از مدنیتی بسیار کهن دیده شده که سابقه تاریخی این ناحیه را به هفتصد سال قبل از میلاد مسیح باز می گرداند. در منطقه کمه آثار سکونت پارس و در شهر سمیرم شواهدی از وضعیت مدنی این شهر در دوره هخامنشینیان بدست آمده است که همگی بر پیشینیه باستانی این شهرستان گواهی می دهند. علاوه بر این، در نزدیکی دریاچه حنا (در شرق سمیرم) قلعه سنگی معروف به قلعه مختار از آثار دوره ساسانیان وجود دارد. در این قلعه یک آتشدان متعلق به این دوران به دست آمده است. در اطراف شهر سمیرم پنج عدد میل سنگی وجود دارد که مربوط به آتشکده های ساسانیان بوده و نشان می دهند که سمیرم در زمان ساسانیان نیز در حد یک شهر، وسعت و جمعیت داشته است.
پس از دوره ساسانیان تا چندین قرن از وضعیت و تاریخ سمیرم آثار و اسنادی در دست نیست. اما چنانچه از گزارش های تاریخی بر می آید در دوره دیلمیان، سمیرم دارای دژی محکم بوده است. در دوره سلجوقیــان سمیــرم شهری نسبتا بزرگ بوده و قلعه ای استوار داشته است. سمیرم در این زمان مهریه گوهر خاتون، همسرمحمد بن ملک شاه سلجوقی بوده است.
از طرفی وزیر سلطان محمود سلجوقی نیز فردی از اهالی سمیرم به نام کمال الدین علی سمیرم بوده است. به همین خاطر این شهر در دوره سلجوقیان مورد توجه قرار گرفت و بسیار رشد یافت و آباد گشت.
سمیرم در دوره سلجوقیان نقش مهمی در ارکان مدیریتی این سلسله ایفا کرده است. چنانچه غیر از کمال الدین علی، وزیران دیگری نیز مانند عبدالرحمان سمیرمی وزیر سلطان برکیارق و ابو اسماعیل موالدین مشهور به طغرایی، وزیر سلطان مسعود در این دوره از سمیرم برخاسته اند. این شهر در حمله مغول به ایران از گزند مغولان در امان نماند و سخت آسیب دید. در دوره صفویان و پس از آنکه پایتخت از قزوین به اصفهان انتقال یافت، سمیرم دوره دیگری را تجربه کرد زیرا هم به شهر اصفهان نزدیک بود و هم آب و هوای معتدلش مورد پسند پادشاهان صفوی بود. در این دوره آسیاب های برزک، روغن گیری در سمیرم تاسیس شد که در آنها روغن برزک جهت سوخت چراغ های دربار به پایتخت فرستاده می شد.
سمیرم از جایگاه ویژه ای در کشاورزی برخوردار است. این منطقه حدود 12 درصد اراضی کشاورزی استان را به خود اختصاص داده به همین دلیل اساس اقتصاد شهر سمیرم برپایه کشاورزی است.
مهمترین محصول کشاورزی این منطقه سیب درختی است، همچنین محصولات دیگری چون یونجه، چغندرقند، گندم، جو و حبوبات در این منطقه تولید می شود. آب کشــاورزی این منـاطق از رودخـانه ها و چشمه سارهای اطراف و قنات های منطقه تامین می شود. در این منطقه سالانه 72 تن عسل تولید می شود. این شهر در زمینه صنعت بسیار فقیر بوده و بیشتر شاغلین بخش صنعت در زمینه صنایع دستی و قالیبافی فعالیت دارند.
نوشته شده توسط حامد | نظرات دیگران [ نظر]